Toen ik op de School voor Fotografie zat ben ik met mijn klasgenootje Mirjam naar het Tina Festival geweest om foto’s te maken. Een vriendin van haar zat in de organisatie en zo kwamen we binnen. Festivals vallen ook onder de documentaire, spontane, niet geposeerde fotografie, dus helemaal mijn ding. Het festival werd gehouden op het attractiepark Duinrell.
We kregen bij binnenkomst een polsbandje met “pers” erop. Ik moet toegeven dat dat al heel speciaal voelt. Maar toen wist ik nog niet dat dat ook betekende dat je achter het hek, voor het podium, mocht staan en zelfs op het podium mocht komen.
Voordat we gingen wist ik nog niet wie Buddy, Mylène & Rosanne, Fource, Bibi en Lil Kleine waren, maar aan het einde van de dag had ik ze allemaal gezien en was ik helemaal op de hoogte.
We hebben van alles vastgelegd. Groepen meiden die allemaal hetzelfde gekleed waren, rijen meiden die stonden te wachten op een meet en greet met hun idool. En kinderen die aan het genieten waren in de attracties, waar ze ook allemaal in mochten. Bij de optredens stonden Mirjam en ik vooraan. En toen… durfde ik het podium op om foto’s te maken van Fource met het publiek op de achtergrond. Als een puber liep ik er heen, trillend op mijn benen, en ja hoor ik heb het gewoon gedaan. Wat een ervaring was deze dag. Ik had van te voren nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn, want ik ben iets te oud om de Tina te lezen, maar wat was het gaaf om te doen.
Als het Tina Festival weer mogelijk is (na corona), wil ik er samen met Yara heen, het is zo ontzettend leuk voor kinderen. En als corona dan toch echt voorbij is, moet fotograferen op Pinkpop toch ook wel haalbaar zijn 😉
